Boş Sandık

üşütüyor sensizlik
odamdaki
kahrolası sessizlik
ne yapsam olmuyor
sensiz hayat
en azılı dişim
çekilmiyor...

gittin gideli
kırık bir camın
ardından izliyorum aşkları
yaşıyorumda bezen
hepsini sana biriktiryorum
hepsinin ayrı bir gülüşü var
kokularından ayırt ediyorum
birisi lavanta kokuyor
diğeri zencefil..
şiir yazıyorum onlara
hepsini odamdaki
sandıkta sana biriktiyorum...
sana vermediklerim
artık onlarındır...

ve ey gönlümün acıyan yanı
dönersen bir gün göreceksin
sandığın gibi değil aslında
içi boş sandığın...