Boş Ver

Boş ver...

Aşk neydi ki zatında

Yanaklarından akan

O kuru yaşlar mıydı tesellin

Yoksa nakaratına takılıp kaldığın

O ıslak şarkılar mıydı tesellin

Boş ver...

Her ölü yaprağın ardından 

Doğuyor binlercesi

Bazen toprak kokusu 

Bazen de dalların soğuk nefesi

Vuruyor en ince yerinden

Sayfalara gömdüğüm anıları

Boş ver...

Sen de o gariplerden değil misin

Sokakları ev sayan

Yüzleri duman, gözleri tebessümle dolu olan

Gariplerden değil misin

Boş ver...

Bazen yazmak yetmiyor, sözcükler korkuyor

Bazen ''Siz'' ve ''Sen''  arasında kayboluyorum

Bazen de elim varmıyor beyazı kirletmeye

O gözler sizin mi gerçekten

Ben şey diyecektim, ya da boş ver...

 Alışkınım sadece

Cevabını bildiğim soruları sormaya

Bilirim, bana ait değilsiniz

Belki de yanılıyorumdur

Kursağımda sözcükler boğulmuş

İçimde külleri kayıp sönük yangınlar var

Yine de boş ver, ben alıştım acı çekmeye