Boş Ver

boş ver
hiç karşılaşmamış olalım biz...
hiç görmemiş olayım
unutmaya çalıştıkça
yıllarca
hasretiyle yandığım
o gözlerini...

boş ver
hiç yanmasın
söndürmeye çalıştıkça
yıllarca
kalbimde
daha da korlanan bu ateş...
boş ver...
hiç bilme
yıllarca
öldürmeye çalıştıkça
aslında daha da canlanan
bendeki o seni..
ve hiç bilme
kaçmaya çalıştıkça
aslında ne kadar çok
sana geldiğimi...

boş ver..
bu sevda bir günah artık bana
hasret çektiğim ellerin haram
boş ver
bu dünya bir yalan artık bana
sevdalandığım o gözlerin zindan..

boş ver
hiç karşılaşmamış olalım biz..
unutalım gitsin
bak
hem sen çok uzaklardasın
ya sonra!
ben seni nasıl yaşarım sensiz..
ama mutlaka
olmalı bir yolu unutmanın seni
olmalı da..
ah bir de şu
damarlarımda atan o varlığın olmasa..

hem sen o kadar yabancısın ki artık bana
o kadar buruk ki sözlerin
bir o kadar soğuk gözlerin
ama mutlaka
bir yolu olmalı öldürmenin
içimdeki seni ve her şeyini..
öldürmeli de;
ah bir de şu
aldığım her nefeste,
içime çektiğim
o sıcaklığın olmasa...



boş ver..
boş verelim
boş vermeliyim
sanki sen mi vardın
daha düne kadar..

saçma
yalan
günah
haram
olmamalı!

iki günde ne oldu ki
bu bir zehir miydi
damarlarımda gizli kalmış
ve ansızın gözlerinle
yıllar sonra beni tutan...
ve bu bir dehliz miydi ki
kaderime yazılmış
ve yıllar sonra
ansızın beni yutan
söyle ne olur
saçma de
yalan de
boş ver de!
yalvarırım sen söyle
sen söyle!
gözlerinin hakkı için...
yoksa
bu bir nehir miydi ki
sende birikmiş
ve
yıllar sonra
böylesine bana akan...

boş ver
takma kafana
münasebetsizliğime ver...
sanki hiç yıllar geçmemiş gibi
bir çırpıda sana böylesine açılmamı
ve boş ver..
takma kafana,
sana bu kadar tanıdıkmış gibi
davranmamı
ve merak etme hiç
yıllar sonra bile
hala böylesine
çaresizlik içinde kıvranmamı



sordun mu hiç kendine,
bazı insanlar
kimi insanlara
neden bu kadar
aşinadır diye...
ve sordun mu
bedenler yaratılmadan önce
ruhlar yaratılmış niye
kim bilir
belki de bu yüzden
bu dünyada
bazı insanlar
kimi insanları görünce
hep tanıdıkmış gibi gelir
ve onun için gerekirse
ölüme bile severek
gidesi gelir..

ve anlıyor musun?
ya da boş ver
anlama hiç!
bu dünyada
bir insanın
bir insan için duyduğu
amansız bir kara sevdanın
o anlamsız sırrını..

boş ver...
hiç karşılaşmamış olalım biz...
hiç görmemiş olayım
unutmaya çalıştıkça
yıllarca
hasretinden yandığım
o gözlerini...