Boşluğun Dayanılmaz Acısı

Nelerle doldurmuşum kafamı,
Anılardan, renk cümbüşü yaratmışım,
Bir zaman lunaparkta atlı karıncayım,
Ertesinde, oynaşta gözüm
Aslında birşey yok, ıssız ada'yım;
Acısını yaşıyorum şu boşluğun.

Ne arabesk şarkılar icra ettim,
Ara taksim de geçtim sazımla,
Mutlu ezgiler çaldı mızıkam,
Hatta İskoçlar gibi çengideyim,
Deli bile dediler bana birçoğu,
Nelerle doldurmuşum ben yahu;
Kafamdaki şu devasa boşluğu.

Neyin kavgasıdır yaşanan, anlamak ne zor!
Belki tenha bir sahra kumudur tümü;
Yani, incir çekirdeğini doldurmayan işler bunlar!
Ya da vahasıdır, yeşiminde soluklandığın ikidir,
İşte, boşa kulaç attığın derya, hiç sanma ki;
Koskoca bir dünyanın ta kendisi değildir.

Niye anlamadım, bilmem ki,
Galiba ben, çirozun tekiyim;
Şu kafanın içindekiler mi boş?
Yoksa, neyin derdi bu çekilen?
Keyfimi kaçıran şu dünyada;
Hangi acının kalfasıyım?

28.12.1998 - 2009

================================
dipnot:

Neyi paylaşamadığımızı bir bilseydik;
çok şeyi paylaşabilirdik, değil mi can?

Peki, çok şey mi var kafamda?
Ya da hiçbirşeyin ağırlığı mı bu?

Var desem, yokluğunu
Çıkarıp atsam, yine içinde can
Sanki keçileri kaçırmak,
işten bile değil.

Akla ziyan şeyler bunlar abi!

Saygılarımla.