Boşluk

Nefese muhtaç dudaklarım

Canım ruhumdan ayrılmak için gergefinde karanlığın

Kerbelasında ayın nafakasını ödüyorum yaşananların

Bomboş bakışlarda bir odanın soğuk duvarına yaslanmış ellerim başıma dayak dizlerimde dirseklerim

Bi sıgara yakmış küfrederken yakalıyor yakamdan o yaramaz çocukluğum

Bi tebessüm  düşerken yüzüme kasılarak 

gülüyorum  hatırlayınca teneke  bağladığım eşeğin kuyruğu gelince aklıma...

Ardından fırtınalı bi yağmura yakalanıyorum  hıçkıra hıçkıra ağlıyorum toprağa vereli annemi

Öksüz kalışım kurulan sofraların büyüklüğünden

Aslında okadar geniş değildi 

Yüreciğimdeki köşk

Bir annem sığamadı oraya bir babam bir o bir bu işte

Küflü sandukanın metruh köşesinde sakladığım hazinem

Fırdöndü bilyelerim poloroid bi aile fotoğrafı

Özledim  herkesi 

Şimdi

Ayrılık vakti geldi

Toparladım etrafı

Boş odanın öteki yakasındaki düş kayığıyla gitme vakti

Belki bu gece yastığım beni o harikalar diyarına götürür

Bi tavşan deliğinden o ütopya ya yelken açarım

Yüreğime sığdırdıklarımla kim bilir?

Ya da karanlığın gergefinde

Boşluğa dalarım..