Boşluk Şiirleri I

Ahbapların en sadığı,

Yıllardır tanrı denizlerinin

Eli sopalı mürebbiyesi...

Varlık kanıtı,

Murabba silsilesi.

Vergisi:

Bir garip şuara meclisi.

Yergisi:

Sanki haham-rahip rubaisi.

Hele ki sillesi...

Sanki uzay-zamanı

Büken sillesi...

Ruhumun suratını,

Sürekli kendine çekmesi...

Kafamın içi,

Medcezirli dolunay gecesi...

Biraz hasta tanrı deryalarının,

Kanlı veremi ise,

Gayrı nizâmi metresi.

Elinde ise tanrı deryalarının

Et ve kemikten bentlerinin,

"Zaafiyet" listesi...

Yağmursuz, fırtınalı pencerelerin,

Deniz suyu akan,

Islak perdeleri de kirvesi...

Bazen yağmurludur sesim...

Su kanallarında dolanan,

Artık metalik şarap değil,

Çelik gibi sert yeisim.

Gri katran gibi duygular reisim.

Deryaların gırtlağından, geçmeye çalışan,

Acı şifalar,

Biraz iri kesim...

Bir yanda tüm bunlara son veresim,

Ama bir yandan da sarı yakut

Bir resim,

Ve iki Yâfes nefesi...

02:15

_________________________________

"Bazen günün sonunda insanın başarabildiği en büyük şey hala intihar etmemiş olmasıdır..."