Boşuna

bekleme boşuna
kelimelerimin tükeneceğini
sanıyor musun
ki
yokken var olan
varlığa diz çökecek,

umutlanma boşuna
zamanın çarkına inanarak
biliyor musun
ki
ömür bir nevi kayıp
zana koşup gidecek,

çağırma boşuna
göçeceğimiz zaten kesin
düşlüyor musun
ki
ertesinde ki meçhul da
güzelliklerden güzellik seçecek,

sevinme boşuna
bol kepçeden atılanlara güvenip
sanıyor musun
ki
varken yok olan
hiçten bir hiçe çömelecek...

(Berlin,14.09.2017)