Boşuna Anlatı

üzülme
benimdir unutmaların sebebi
unutuşlarım kovmamdandır düşlerimi
af edemem
kalbimin bir kaç günlük ömrünün kalmasından,
kanışlarımı yumruklamaktan,
sille tokat dayak yemişlikten korkumdan,
unutuşlarım usanmış umudumun tepkisi
senin kalbinin ortasında
haksızlığa karşı direniş mücadelem,
nefesim ile zıtlaşmam,
senle giden araçların arkasından el sallamam,
hıçkırarak
kısılmışken sesim
son teselli adını çığırmam.
unutuşlarım
cadde kenarında
çiçek satan o yorgun gözlü
güzel kızın hüznüyle karışık
sevilmemiş hep satmışız
hiç çiçek almamışken çiçek satmaya benzer zaten
sevilmemişken sevmek.
sevilmedin mi
örtülü bir yaşamın olur evrenin dibinde
bir mezarın vardır
her gün kendini gömdüğün
bayram öncesinde hatırlanırsın bir kaç kez
vicdan azabından kurtulmak için
sevilir görünürsün yılda iki kez.
sevilmedin mi
üzerine yemek dökülmesin diye
sofra bezinin altına girmezsin
yere düşen ekmeği üç kez öpmezsin bismillah çekerek
kirlenmekten korkmazsın
yerlere oturursun ütülü takım elbisenle
fahişelere silinirsin
aşkın ıslaklığından kurulanmak için
önlerinde diz çökersin beni sevin diye
öpüldükçe ölürsün.
üzülme
sevilmemek unutmalarımın sebebi
yoksa sen değilsin
beni yazın ortasında kaskatı gösteren buzlu yüreğim
sen değilsin
kırmızı gökyüzüne yanmamın sebebi
acıyı sevişim
istemezliğim sen değilsin
sevilmeyişimin sebebi sen değilsin
kazaya sebebiyet bir ömrüm var
hayatın trafiğinde
bütün kazalardan ölü çıkarım
bütün kırmızılarda severim çünkü
beklemem yeşil yansın diye
üzülme
seni sevsem de
yokum ben
yok ömrüm
yok olurum her doğan güneş de.