Böyle Başladi Masal

Güneşi hiç doğmayan kapkara bir gecede
Gönlümün ortasında sönmeyen kor alevler.
Sevdanın çığlığıyla uyandı tek hece de,
Yandı kağıt gemiler, yandı kibritten evler...
Gönlümün ortasında sönmeyen kor alevler.


Yandı kibritten evler, kağıt gemiler yandı
Sonsuzluğa uzandı küreği çekilen sal.
Bulutlar ağlıyorken gök griye boyandı
Ucu kırık kalemle böyle başladı masal,
Sonsuzluğa uzandı küreği çekilen sal.


Böyle başladı masal, ucu kırık kalemle
Sırta eklenen küfe 'yükle ne varsa' dedi.
Yazmalıydı şairler; gözyaşıyla, elemle
Söndü aşkın kandili, kağıt 'sığarsa' dedi,
Sırta eklenen küfe 'yükle ne varsa' dedi.


Kağıt 'sığarsa' dedi: Söndü aşkın kandili
Sallandı kırık masa, mürekkep yere düştü.
Sağ taraftan bir melek uzatırken mendili
Sol tarafa efkarım bilmem nasıl üşüştü,
Sallandı kırık masa mürekkep yere düştü.


Bilmem nasıl üşüştü sol tarafa efkarım
Sanki kardeşim oldu uzaktan bir akraba.
Cümleler açık deniz, noktalar oldu karım
Ayrılığı yazarken her kelime akbaba,
Sanki kardeşim oldu uzaktan bir akraba.


Her kelime akbaba, ayrılığı yazarken
Sitemler hep hicrana, hicransa kadere eş.
Suskunluk lisanında aşka mezar kazarken,
Son defa gökyüzünden bana seslendi güneş:
Sitemler hep hicrana, hicransa kadere eş !


ŞİİRLERİN ŞAİRİ....
22.10.2014.....00:25