Böyle Hep Yarım

-biliyorum ki sevmek, onca satırın ve onca kelimenin arasında bile
adını bulmak,
adına sarılmak...


1
böyle hep yarım
okumadığın bir kitap gibi ellerim
oysa okumayı çok severdin
bir de yazmayı
belki de bir cümleyim, artık yazmadığın
böyle hep yarım


2
önce bir sanrı sandım ellerini
sonrası bir sanrıdan öte
yabancılaştım sanki benliğime
yeni kelimeler eklendi lugatıma
''sanrılaşmak'' gibi zamanla, inat gittim hep alışkanlıklarıma

ben muammalarından çıkamadım altı çizili cümlelerin
içinde ne aradığımı sormayı unuttum hep kendime
hep küstüm, hep barıştım, hep saçmaladım
çözemedim hiç
bu nasıl bilmece ?

mesela bu sonsuzluğu hep sana mı göz kapaklarımın
açılmıyor, göremiyorum yüzünde izlerimi
şimdi okuduğunda yazdıklarını, pişman mısın
baştan sona
düşman mı ?
bir sevmek zamanı değil oysa şiir her zaman
çığlığını ceplerine tıkıştırmış bir çocuk gibi bazen
ve sen en sevdiğim çocuk gibisin hep
gözlerin oyunlarda
sözlerin hep gerçek

işte bu yüzden; yazdığın kitapların arasında bir cümle olmak var
bir cümlende ölmek var şimdi
öznemle senin, yüklemimle senin, her harfimle
senin olduğum
çığlığı ceplerinde bir çocuk olduğum...

istiyorum ki hep sev ellerimi
yazarak, okuyarak, anlayarak ya da hiç anlamadan
çocuğum en az senin kadar
bak, gözlerim ağlıyor yazmadığın cümlelerden
sözlerim hep ''sen''

sanki bir baksam, düşeceğim kirpiklerinden
oysa hiç bakmayacağım
sarılamadığın her an için kucaklayacağım kendimi
hisset diye yapacağım, belki de deliliğimden
bir boşluk gibi adın kalacak hep içimde
şiirlerin bile dolduramayacağı
adın öyle lirik, öyle kafiyeli, öyle birden bire


3
mor(g) satırlar
ihtimalsiz şiirlerim
seni anlatmayan bir cümle yok sanırım
ya da hep yarım...