Boynu Benim Gibi Kırık Çiçek
Boynu ezilmiş bir çiçek buldum yolda,dalından yeni koparılmıştı,
Daha çok güneş görecek,yağmur sularını içecekti,umutluydu,
Kokular saçacaktı,koklayanı kendine aşık edecek,baş döndürecekti,
Oysa daha goncaydı, hoyratça biri koparıp atmadan önce,neşeliydi.
Çiçeğin boynunu düzeltmeye çalışsamda olmuyordu,hemen eğiyordu,
Bu çiçekte bana benzeyen bir nokta vardı,ortak yönümüzü buldum,
İkimizde insanlardan darbe yemiştik,sen solacaktın zaman içinde,
Ben ise darbe izini taşıyacaktım,senden kalan her anı hatırlattıkça,
İEy çiçek sen kuruyacaksın en kısa zaman içinde,varlığın unutulacak,
Senin yerine başkaları büyüyüp solacak istemesende, kısır döngüdür bu,
En zoru insanın işidir, unutmak hiç kolay değildir boyun büküşleri,
Ve zavallı ben nasıl unutayım,ummadığım anda senden yediğim darbeleri,
Güzel ve bir o kadar da anlamlı şiirinizi ve sizi kutlarım. etkileyici ve güzel bir çalışma..nefis bir anlatım ve duygusallıkla...
tespit ve analiz mükemmel...
saygılar yüreğinize...👍👍
Sanırdm ki, her doğan çocuk büyüyüp dede, nene olacak. Nerden bilirdim ki, kır çiçekleri gibi, bazılarına Allah kısa ömür verecek.
İşte sizinde şiirde yazdığınız gibi, hayatın gerçekleri bazen acı olmakta. Ama unutmayın ki, hayat ne kadar çok acı olursa; insanın olgunlaşması da o derece de güçlü olur.
Çok güzel bir şiirdi, sevgilerimle kutlar ve tebrik ederim.