Boynu Bükük Koyan Utansın

Gül dikensiz insan hatasız olur mu
Kuruyan yaprak tekrar can bulur mu
Seven gönülden yar eksik olur mu
Beni boynu bükük koyan utansın

Yağmur yağdığında canlanır toprak
Rüzgar estiğinde sallanır yaprak
Sen geldiğinde nasıl çarpar bu kalp
Beni boynu bükük koyan utansın

Gözüm gördü gönlüm sevdi seni
Bu yürek hep sen sen sen dedi
Bedenim tükendi aşkım hiç bitmedi
Beni senden ayrı koyan kader utansın