Boyunduruklu Mutasyon

hayat sislerin ardına saklı en ön
ortasına odaklananların sürekli dahası var
bu yüzden ölümle geçinmenin çeşitliliğini çoğalttı zaman


terini sürekli akıtırken alın
kolayca kaşından gözlerine sarkıtamazdı
kapalı ve sapaktan dönen
ölümü kim anlar


yağmur hangi gözden yağdığını bilir
her gün hangi yüzle yağdığını kim bilir


sana tünel kazdığımı söylemiştim
az kalsın ölüyordum
ölüm az kalsın demiştin
az mahpusta nasıl kalabilirdi sensiz


kedisini kaybettiğini sanan uysal
doğasına kapılamamışsa hiçbir zaman
sağladığı uyumun uyumsuzluğuna ağlamalıydı önce


bir an gitti dedim akşamlarım yalnızlaştı
oysa kalemim benimi buldurmayı öğretiyordu
yeşilim sarısına bulanmışken köküm dinleniyordu


yalan değil sanki'siz yitirildi bir ve çok
çağın ağır pozları süsler oldu yüzümüzü
dünün çeşmesi bugünün gözlerinden
aynı tarzda akmıyor evet
sorduğum şu ki sana bugün
dünden çok daha kolay
yeşillendiğimi kim söyledi