Bozkırına Küskün Nergis Çiçeği
Hoyrat bir rüzgar kamçılar savururken yüzüne
Uğultulu bir yamacın eteğinde
Zulasında serkeş bir yalnızlık
Ciğerlerine batıp çıkarken
Söyle bana Nergis çiçeği
Deniz kokulu saçlarını alıp
Kim savurdu seni bozkırın ortasına
Yeşilinden çalıp
Zeytinin hasretini kim yamadı gözlerine
Deniz kokulu toprağında kök salarken
Boy verirken sıcak iklimlerin göğüne
Kim boyadı renklerini siyaha
Söyle bana Nergis çiçeği
Sen ki yüzyıllardır mavilere bakarken
Çam kokuku teraslardan
Sevgililerin gözlerinden zeytin toplarken
Bir portakalın çiçeği ile sevişirken uzaktan uzağa
Karıştırırken kokusunu kokuna
Akdenizin güneşinde renklerini sürerken tenine
Bir kelebeğin
Bir karıncanın
Bir arının
Ilık bir meltemin toprak kokulu çocuğu iken
Söyle bana kim öksüz bıraktı seni
A. Kemal
Nergis... adı kadar anlamı da 'saygı' duyma eşiğinde olan bir çiçek. Adı bende saklı olan bir sır yeşiliydi... Aklıma düştü şimdi... Sevgili Ali özlem duyduğum şiirini kucak dolusu sevgiler ile kutlarım. Emeğine bereket!
İyi şiirler...
Ne güzel şiir. Özlediğimi faekettim memleketimi. Burnum sızladı denir ya öyle. Tebrik ederim