Bu Bir Karanfil Soykırımı Davin

ve tüm mavilerimi
söküyorum düşlerimden
söylenmemiş tüm kelimeleri
koyarak cebime
gidiyorum bu kentten
yaşattığın bu kaçıncı hayal kırıklığı
bu kaçıncı bozgun Davin?
ve döktüğüm kimbilir kaçıncı gözyaşı
sayamadım inan...


ahh Davin;
seninde dediğin gibi
ömrüme hep gözyaşı düştü
gece kör bir bıçak
tütün bastığım gözlerim kanıyor
dökülüyor çığlıklar
aşk kokarken her yudumda
adın dilimde geziniyor
öylesine sarhoş
ve öylesine yılgın


hatırlarmısın ?
çarpışan arabalarda
çocuklar gibi oynadığımızı
ve attığım çığlıkları balerinde
özenle donatılmış masada
tabakta kalan meşhur köfte
ve sigarayla beraber
yudumladığımız çayları
senden geriye kalan
kırık dökük acı hatıralar


geceyi etiketledim demin
sonsuz karanlığa
yasak artık uykular
ve gözlerin gözlerime
biliyormusun Davin!
şimdilerde hüzün kokuyor ellerim
ve şiirlerim ölü karanfil


sandığa kaldırdım
gönderdiğin ucu yanmış
hasret mektuplarını
ve teker teker indirdim
duvarlardan resimlerimizi


bil ki çok sevdim seni Davin
şimdi benden geriye kalan
ruhsuz bir beden
kutla kendini
bu cinayetin katili sensin...