Bu Bir Kış Soluğu

ve karşı dağın yamacına
çöreklenen bulutlar
okşamadan yanağımı
öyle serin, uzaktan baktılar
bilmem neden...

bazen kış mevsimlerinde
yalnız kalırım
titreyerek penceresinden gözlerin
bakarım öyle uzak diyarlara
içimde ruhum demlenir...

bir semaverin tüten buharına
hasretmişim, içimden tüten
bu yalnızlığın kokusunu
yoksa
bir tek ben mi bilirim...

bedenimin kuzeyinde karakışlar
güneyinde
yeşil yemyeşil çayırlar
hayat denen bitmez dönencede
dört mevsim seçtim ben kendime...

açık bir pencereden
ruhuma sarılan bu karayel
neden bu kadar şefkatli bugün
içimden şu an geçenleri,
mümkün mü, ben sana nasıl anlatabilirim...

21.09.2012