Bu da Benim İnsan Kusurum

Dağların uykusunda

Gönlümün kuytusunda

Bir düş olduğumu gösterdin bana

Yokluğumu gördüm

Ahir zamanların yoklamasında

Bu da benim insan kusurum

Ağlama sen, kırma gülüşlerini

Suya seslen ismimi

Yolumu kaybetmiştim kalbimin gölgesinde

Günahlarımla çıktım ortaya

Yüzüme bakmadan vurun

Bu da benim insan kusurum

Şimdi pencelerim türküler söylüyor

Perdeler örtülürken çocuk yüzüme

Canımdan kalana bir bak

Küllerimi savurmadan önce

Rüzgara oku umut şiirlerimi

Ben kendimi bile unuturum

Bu da benim insan kusurum

Sen benim yüzümü yıka

Limon kokulu ellerinle

Sen benim saçlarımı tara

Boynum masallarda bükülürken

Elimden bir amber ağacının dalı düşerken

Bu da benim insan kusurum

Bütün okuduğum kitapların

En cahil çocuğuyum

Hayat bana süt içirmedi

Kuru düşlerle büyüdüm

Çıplak kalbim, çıplak ayaklarımla yürüdüm

Hayatın bıçağıyla kendimi öldürdüm

Bu da benim insan kusurum