Bu Dağlar Gamdaşımdır

Yeşil hırkanda kuşlar, bulutlu çatma kaşın,
Ufuktan taç mı taktın, onurlu gökte başın?
Ne küskün gövde biçmiş, bu gölge sende hüzün?
Üzülmüş, boynu bükmüş, hilalde gamlı yüzün...
A dağlar! Dost elinden çekince söyle kahır.
Gözünden akma yaşlar, deşince böyle bağır.

De bir tek yâr mi buldun, kucak mı gördü başın?
Bu dağlar yoldaşımdır, bu dağda dertli başım.

Nasıl tutmuş dizinden ne umdu hay tepeler?!
Adım atmak ne mümkün, ayak da, el de çeker.
Ne çokmuş tütme derdin, yiğit başında duman.
Ne çok hançer yemişsin, yaram benim de yaman!

Yararmış, döş de delmiş, şirin yarindi sebep.
Ne bir tek dermanım var, ne can yetmeye yakın!
Yüküm senden de çoktur, umup da küsme sakın!

Eğilsen, böynu büksen, bulutla silse yaşım.
Mecalsiz kaldı gövdem, çekil be arkadaşım!

Başın zulmet delermiş gecende doğdu bu Ay.
Elekmiş ah okundan şu gökte yıldızı say.

Ne çektim dost yüzünden...dizimde dondu başım!
Ne kimsem hal bilirmiş, ne kimse arkadaşım.


Bu dağlar sırdaşımdır, bu dağda gözde yaşım


Bu dağlar gamdaşımdır, bu dağ da türküdaşım.




Not: Bu şiir aruz veznine Türkçe bir yorum getirerek, hece ölçüsü ile birleştiren özleşim vezni , şiir biçimi ve özleşim sanat anlayışı ile yazılmıştır.