Bu Fersahlarda Kaybolan Maviliğin Ne Zaman Su Yüzüne Çıkacak

Hayır hayır sanki yarın olmayacak gibi geliyor
Çalınca kapımı bir anda gidişlerin
Sanki akmayacak gibi zaman asılı duvarda kalacak
Bu fersahlarda kaybolan maviliğin ne zaman su yüzüne çıkacak

Bak yine Sina oldum , kapına kilit vurdum
Ben kurumaya yüz tutarken
Gelişinle ıslansa yüzüm gözüm

Ne çabuk geçermiş meğer yıllar
Yaşananlar dün gibi geliyor
Önce koşturmalar sokaklarda
Ardı ardına kaçamak bakışlar
Batan yaz güneşinin altında ...

Büyümüştün oysa sen benimle
Çocukluğumun en haylaz çağlarının uslu mahallesi
Hırçınlığımın en sakin limanı
Köşe başının en durağan noktsıydın oysa ...

Fısıldaşmalar içinde konuşurken biz biliridik
Nerede olacağını ne zaman hangi gün uğrayacağını
Adımlarına bakmadan bilirdik büyüyen gölgelerden
Alışılımışlığın getirdiği bir şey değildi sadece
Sevdanın mahpusluğuydu içerden içeriye

Suskunluğu vardı ben bunu bilmiyordum ne diye
Bilenmişmiydin bilmiyordum ayrılığa
Oysa ben beklerken atarken adımlarımı
Sen kesiklerini atmıştın çoktan
Sevdana , bakışlarına kaldırımlarına sokağına

Nerdeysen sana dön diyemem artık
Fizan memleketin mi bilmiyorken ben
Komşun mu Bağdat karşısında
Oysa ben Kabul ederdim gel desen
Her cihanda seni aramaya

Nokta koydum artık sayfama
Mürekkebim kalmadı divitimde
Hokkam yorgunluktan büktü boynunu
Bilmiyorum nasıl bir hissiyat
Sevmek istemek özlemek hasretliği varken
Seninsurlarında taş duvar