Bu Gece
bu gece...
sokaklara vurdum kendimi
gezip dolaştım tek başıma
karanlıktı bütün sokaklar
sokak lambaları sayılıydı
yürüdüm sokakların kaldırımlarında
hafifçe yağmur çiselemeye başladı
hiç aldırmadan yürüdüm
bilmediğim sokaklarda buldum kendimi
korktum kayboldum diye
ama aldırmadım inan
kendimi kaybettim yokluğunda zaten
sokakların ne önemi var ki
sonra sizin sokağa girdim
odanın ışığı yanmıyordu
beklemek istedim seni
kaldırımın kenarında
beraber gezdiğimiz bütün
sokakları yürüdüm öyle geldim karşına
seni sordular ama
cevap veremedim
duymamazlıktan geldim sadece
bu gece seninle konuşmaya geldim
ben aslında...
anlatmalıydım derdimi
içimdekileri söylemeliydim
anlardın belki o zaman
çaresizliğimi
sen yanımda yokken;
sevmedim hiç kimseyi hiçbir şeyi ben
yanmadım sana yandığım gibi kimseye
bakmadım başkalarına sana baktığım gibi
söylemem gerek bunları sana...
odanın lambasını yakıp
bak pencereden bana
gel yanıma ne olur
çok çaresizim anla
gör beni ve gel yanıma
götürmeliyim seni
bu gece...
o sonsuz karanlığa
ikimizinde kaybolması gerek artık
ya beni kurtar sensizlikten
ya da sende benimle beraber boğul karanlıkta
gel artık hadi
üşüdüm...
ellerim buz gibi
dudaklarım kıpkırmızı oldu soğuktan
üstüm başım sırılsıklam
gel de ısıt beni
ellerim sıcacık olsun
dudaklarımı eski haline getir
gel de sarıl bana ne olur
yapayanlız bırakma
yanımda ol benimle,benim ol
hayata küstürme artık beni
gel ne olur bekliyorum hala GEL...
teşekkür ederim yorumun için
özlemler tavan yapmış
uzun bir şiirde oluk oluk akmış dizelere
dilerim vuslat senden yana olsun Melike
tebriklerim kalsın sayfanda.