Bu Gibi Zamanlar

Düşündüğüm zamanlarda, düşünüyorum.
Kendimi, ailemi, çevremdekileri ve çevremde soyut olan varlıkları.
Herkes sorunlar yarattı kendine bir türlü.
Hızlıca sorunlara, sorularla cevap verdiler.
Kurtulamadılar günahlarından.
Meleklerini o gün o sorularla kaybettiler.

İnsanın kaybetmesi ne demek!
Ne denli bir üzüntüdür bu!
Ne demektir insanın inancını yitimesi,
Umudu çöpe atmak kimin haddinedir ki,
Herkes bir gün yiyecek hayatın o kötülük iğnesini.
O zamanlarda anlayacaklar kendi değerlerini!

Bu gibi zamanlar insan arar dost,sevda,anne,baba.
Bu zamanlarda insanlar anlar gerçekleri.
Bu zamanlarda insanlar güven duymayı özlerler.
Sonuna kadar baharı beklerler.
Aslında insanlar bu gibi zamanlarda insanlığı kaybederler,
Gözlerden düştükçe düşerler.

Değerini düşürmek istemeyenin hali bambaşkadır.
Düşmemek de ne demek hayatın batağına.
Herkes bir gün elbet sorun yaşayacak.
Onun için saklamayın mutluluğunuzu,
Açın insanlara bırakmayın salmayın,
Hayallerini bir sonraki bahara.

Güvensiz insan bir dala benzer.
Bir dal gibi kırılır gider.
Nasıl olsa bir gün budaklanır ama,
Hep o duygularını ister.
Sabahlara kadar sohbet etmek, gülmek,
İnsan o zamanlarda özlemeyi özler.

Ben bu zamanlarda güveniyorum yalancı baharlara.
Bekliyorum bir sonraki yazları önümdeki.
Sanırım en çok sevdiğim mevsim bahar.
Mutluluğa mutluluk katan monolya çiçekleri.
Ben bunu bekliyorum işte mutluluğu bu zamanlarda.
Sarılıyorum mutluluk, huzur diye şiirlere, şarkılara,yazılara.