Bugün
Bu gün
Bütün savaşların mağlubu benim
Ordularımı derdest etti zaman
Yitik Eylül sancıları çekiyorum Şubatta
Dallarım dondu dalında çiçeğiyle
Yağmurlar kasırgalar derken çığ düştü saçlarıma
Yüzümde tarif edemediğim çizgiler
Yıllardır geçmeyen Bi sancı yüreğimdeki
Gizli hazinem
Yitirdiğim onca ceset kıyıya vurdu
Kustu deniz içindeki binlerce faili meçhulu
Kollarım çekmiyor artık
Yükü taşalı çok olmuş kantarımın
Anlamsız bir hayat yaşadım dizlerinin dibinde
Oğul oldum
Kardeş oldum
Dayı oldum
Amca oldum
Koca oldum
Baba oldum
Oğlumun gözlerinin içindeki korkuya değdim bu gün
Canavarın tekiydim gözbebeğinde
İnsanlığımı sorguladım
Yoruldum ilkdefa
Bu gün...
''Yitik Eylül sancıları çekiyorum Şubatta'' bu kelime insanı o kadar düşündürüyor ki.... Herşey olup hayatta, kendine yetememek insanın... ne zordur... Kutlarım Ufuk bey... Sağlıcakla.