Bu Gün Güneş Benim İçin Son Kez Doğacak

Yine seninle sabahladığımız bir gündü.
Beraber bakmıştık doğan güneşe,
Gözlerimizi ovuşturarak.
hissetmiştik güneşin ilk yakıcı sıcaklığını.
Nice sabahlar bizim için doğsun dedik.
Sadece birbirimize.


Oynamıştık güneş ışığının
Duvara yansıyan gölgelerinde,
Kalp işaretleri yaparak.
Balkona çıkıp içmiştik,
Bizi kendimize getiren ilk kahvemizi.
Sokularak birbirimize.
Kül tabağına koyduğun su bile kurumuştu o anda.
Güneşin sıcaklığın dan.


Sonraki günlerde de çaylarımızı yudumlamış tık.
Ve o balkonda seyretmiştik bulutlar arasındaki dolunayı.


Ne oldu da kayboldu o bizi yakan güneşimiz.
O oyun oynadığımız duvarlar yok artık.
Yıkıldı. yıktın.


Güneş de parlayan heyecanlanan kalplerde karardı.
Kararan bir kalbin güneşle, oyunla işi yok artık.
Karanlık bir dünyada sarmış etrafımı karanlık çemberi.


Bugün güneş benim için son kez doğuyor.
Yarını sonrası tekrarı yok bu doğuşların.
Umarım yenin günün doğan güneşi.
Sana güler, yansır,hiç batmaz.
Bende seyrederim seni bıraktığın karanlıklardan.



Beyas Çorlu