Bu Kaçışın Adı Yok Bende

Sen şimdi olanca heybetinle dikiliyorsun ya,
ruhumun çıkmaz sokaklarında,
Yaşam oyunumu bozan o haylaz çocuk edasıyla
zaferini kutluyorsun ya,
Zoraki tebessümlerini sinsice zerk ediyorsun ya
suratımın sana kör bakan yanına.

Şimdi ben kaçınca kahpe,
sen kalınca adam mı olacaksın bu hazin tabloda...

Yoksa eli kolu bağlı bir tutsaklıkta ben, yok mu olacağım,
zamanın bana oynadığı bu kalleş oyunda...

Tedavisi yok!
Bu savaş mağduru ağır yaralı hallerimizin
Yarını yok!
Dününü yitirmiş ağır aksak günlerimizin
Mecburi haller krallığında sürünen o sadakatimizin
ve coğrafyalarımızın zıtlığından sebep;
uyuşmayan kimyası tenlerimizin...

Sen şimdi mevzilerimi ateşe tutuyorsun ya,
öznesini yitirdiğin cümlelerinle,
Sarpa sarmış hallerinle yalpalıyorsun ya,
yıkılmamak üzere ezip geçtiğin benliğime
Sütliman sularıma bir taş atıp,
halka halka çiziyorsun ya bencilliğinin resmini

Şimdi ben kaçınca korsan,
sen kalınca kaptan mı olacaksın bulandırdığın bu denizde...

Yoksa bir denizkızı efsanesine adım mı yazılacak,
sadece istiridye avcılarının dost olduğu o derinlerde...