Bu Kadar

şimdi deniz kokuyordur saçların
kulaklarında martı çığlıkları
yalnızlıkların istanbul kadar kalabalık



yollar kesişir de
yolcular dokunamaz birbirine
ruhlar dokunur da en zayıf yerine
en acımasız parmaklarıyla
bedenler uzaktır yer ile gök gibi
ben susarken
sen kan cümlelerin sarhoşluğuna


sevmem ardıma bakmayı
bir dolu keşke
bir dolu hüzün
yarım kalmışlıklarım bile yarım
ve el sallayan gençliği öylece bırakıp
pollyannadan çaldığım replikler dilimin kökünde
hafif bir uzama yüzümün tam ortasında
pinokyodan hallice


sonu mutlu biten masalları bile okumuyorum artık
kırk haramiler
kırk satırla biçtiğinden beri hayallerimi
kan kaybediyor geceler



duvarları dövüyor bir Atilla İlhan şiiri
" aysel git başımdan
seni seviyorum"



son çare uykunun koynunda
huzur arayışlarım
ben bu kadarım