Bu Kadar Erken Olmamalıydı

Büyüdüm...
İhanetin acısı çarptı yüreğime.
Gözyaşı denizinde boğulmuş buldum bedenimi.
Sessiz çığlıklarım kırdı zincirlerini;
Haykırdılar sonbahar'a nefretlerini.
Kan kustu düşleim...
Böyle mi bitmeliydi sevgi(n)...

Aşk, insanı: kör,sağır, dilsiz eder....
Bu kadar erken olmamalıydı kendime gelmem...
Bu kadar erken inmemeliydi o tokat yüzüme.
Oysa,

oysa çocuktum henüz ben...
Sevdalandığım o gözleri çok ulu gören.
Bu kadar erken aldatmamalıydı o gözler beni.
Bu kadar erken büyümemeliydim ben.

Her şey,

Bu kadar ,

bu kadar

Bu kadar YALAN olmamalıydı...

Kaderine terkedilmiş bir zindan olmamalıydı kalbim.

Düşlerim;siyah kefenlerle,gözyaşları içinde uğurlanmamalıydı son yolcuşuğuna...

Çığlıklarım;

(us)uma saplanıp kalmamalıydı,

kör etmemeliydi bu yalnızlık ruhumu...

Oysa çocuktum henüz ben...

ihanetin insanı bu kadar büyüteceğini BİLEMEYEN....




İHANETİN ACISIYLA BÜYÜYENLERE....