Bu Kalp Çok Yordu Beni
Kasvetli rüzgârların hırçın dokunuşları
Çarpıyor yüreğime
Gözkapaklarımla örtüyorum şimdi
Bakışımdaki hüsranı
Görmesinler maazallah ne der sonra ahali
Kondururlar üstüne hicranın gölgesini
Bulaşır esmer tenine sinsice yeltenir hayat
Sevda yoksunu balçıkla
Deper devirir cümleyi öfkenin kızgın seli
Sahi o öylemiydi
Yok arkadaş kim dedi
Savrulur dedi/kodu
Onu kalbine kim koydu
Sığamadı dar geldi bir han istedi belki
Fakir yamalı bir kalp ne işine yarar ki
Ey şafak esintisi bana es efil efil
Hissettiğim bu sancı
Yaşadığıma kefil
Mor rengin asaleti
Biçilir mi kefeni
Ayrıntıya takılan
Bu kalp çok yordu beni...
En tatlı yorgunluk sevgi ve aşk yorluğudur.
Bu yorgunluk olmasa dünyanın ne tadı olacak efendim.
Bu yorgunluklara can kurba.
Tebrikler ve saygılar.
👍👍👍👍👍👍 Bahar coşturmuş gönlün sır kuyusunu. Öylesine coşmuş ki; çağıl çağıl çağlamış. Katmış önüne hüzünleri ve de sitemleri, öyle de yoğurmuş ki, harika bir şiir sunmuş bizlere ve de mükemmel bir seslendirmeyle... Kutlarım. Yorulmasın o kalp dost, üzülürüm Buğulu gözlerden, damla misali süzülürüm.
Tebrikler şiirinize gönülden. Gün eksilmesin pencerenden.
Sevgiler, saygılar. çetrefil.
"bu kalp çok yordu beni" okuduğum ilk şiirinde hislerime tercuman bu dize benim olsun.. tebrikler arkadaşım hoş şiirdi..
Yorsada senin katlanmalısın kurgu güzel şiir yorgundu😙
Ayrıntıya takılan Bu kalp çok yordu beni...
çok doğru...beni de.
sevgiler.