Bu Kentin Çocukları

Biraz daha ağlıyor bu kentin çocukları
Ardında bırakarak mutluluk kalemini
Daha acı batıyor ihanetin okları
Yakıyor içindeki cümbüş-ü alemini



Sağanak yağmurlarda sırılsıklam bir vaha
Bu kentin çocukları ağlıyor biraz daha

***


Biraz daha ağlıyor bu kentin çocukları
Avuçlarında silah, hayallerinde mermi
Yamalı düşler gibi eskimiş gocukları
Hayatlar alabora, sersemlemiş bir gemi



Soluyor gülücükler kalkarken hüzün şaha
Bu kentin çocukları ağlıyor biraz daha

***


Biraz daha ağlıyor bu kentin çocukları
Üşüyor yalınayak , nasır bağlamış gece
Kan doluyor gözlerin hüzündaş olukları
Terk ediyor hududu minik, yaralı serçe



Ödenmiyor acıya ne bir mülk ne de paha
Bu kentin çocukları ağlıyor biraz daha

***


Biraz daha ağlıyor bu kentin çocukları
Saklanmış gökkuşağı, bulutlar hasret renge
Kalplerde bir ağırlık gitmiyor konukları
Terazisiz iklimde kalmamış artık denge



Fazla yakıyor közler dağlıyor biraz daha
Bu kentin çocukları ağlıyor biraz daha

***

Biraz daha ağlıyor bu kentin çocukları
Kaderin oyununda sobeleniyor düşler
Şimdi ruhsuz bir kentte nefessiz solukları
Yankılanmıyor artık sokaklarda gülüşler



Hayaller tükeniyor umutlar ise tenha
Bu kentin çocukları ağlıyor biraz daha





Çocuklar artık ağlamasın...