Bu Kentte Ölüm Yok İmiş

Bu kentte ölüm yok imiş,
Depremden kaçsan bile,
Olur ya hani kötü rüya
Geldin gördün sevdin,
Belki başka diyarlardan da,
Göçerler buraya,
Sana da tattırırlar sevgi şerbeti,
Ruh bir kalkar,bir öfke duyarsın,
Ama okişi yine sensin yine sen,
Bu kentte ölüm yok imiş.....


Adem-i zihni ferah,uçup gitmiş havva,
Hani şerde şeytan güçlü imiş,
Sevabın çok amma,yine de döner dolap,
Açıverdin mi zinhar ağzını,
Kim kapata,kim üşüte,kaldın zuhura,
Ey gönül,feryat eyleme,dil-i didar,
Aç ma yaram bir kez daha,
Ben gelmişem cennete ,ne hacet hazan,
Yaprak onar saydı,kime dert kime çare,
Ben saymadım mı yılları sankim bu saçlar niye ak..
Niye kaçıverdin o diyardan diye sorma acep,
Yutuverdiler sandım bir den inancımı,
Yetiştiremem sandım iyi evlat orada,
Ama ben şu an mutlu,şu an beyhude umutsuzluk...
Bu kentte ölüm yok imiş....

Yaşam bir canavardı belki,bizi yutacak,
Ağlamaklı geçti yıllarım,tutunmadı o soysuzlar kanadıma,
Yıkmadılar o soysuzlar gücüm,inancım Allah(C.C)
Ben göçtüm o şehirden türlü belalar,
Kırbaçlanmalı o şerri mahluklar,
Boğazlanmalı inatları,
Kindar olmaya kula inanç,
Ya Rab,sen beni ve ailemi koru kem gözlerden,
Sevdim karadenizi bana olsa kanat,
Ey azgın dalgalar sen bana şuursuz evlat vermiş olsanda,
Ben o evlatla tekrar geri geldim sana,
Yok şikayetim Allah'tan ben mutluyum inançtan,
Ey Karadeniz,Ey karadeniz yine geldim sana ,
Aç kolların.....
Bu kentte ölüm yok imiş....TRABZON..../HAYRAT....