Bu Ne Telaş
Nediir bu acelecilik, nedir bu telaş,
Yolumuz çok uzak, gideriz elbet,
Yürümekten yorulduk, dinlenelim biraz,
Menzile varırız, sonunda elbet.
Sabırdır bunun, bilki ilacı,
Hayat dediğin nedir,hem tatlı hem acı,
Bir tohumdan diktin, sen bu ağacı,
Belki şimdi hamız, pişeriz elbet,
Sen bu yolu uzun sanıp,sakın aldanma,
Bir yanlışın peşinden,takılıp kalma,
Bir bakmışın yolun sonu görünmüş,
Ölümden bir ders, alırız elbet.
bu yol çok farklı ilerlerken pamuk şekerci dondurmacı gördüğünde atlarsın belki de.göründüğü gibi olmadığını anlarsın daha sonra.bir ışık görürsün daha sonra bir melek indi dünyaya diye haykırırsın.belki melekle çok güzel ilişiler kurarsın ama bakmışsın hafif bir esintide kaybolup gitmiş geldiği yere.gitmek istersin peşinden olmaz...yapamazsın.tam işler düzelmişken unuttum derken gidersin hiç beklemediğin bir anda onun yanına.işte bu yol böyle bir yol...
çok güzeldi kaleminize yüreğinize sağlık...
menzile varıpta sultanı görmek
el uzatıp gonca gülünden
dermek Allaha yalvarıp af dilemek
sultanlar yanında yaparız elbet