Bu Sana Son Şiirimdir Ağla

Önce rengi soldu düşlerimin
sonra hatıralar silindi bir bir
bu ıssız deniz feneri duruşum ondan, aldırma!


Bulamayınca içimdeki çocuk ellerimi
kalanlarını alıp tebessümlerin
martılara özenip şehirden gitti, şaşırma!


Fırsat bu fırsat deyip,
çılgınca sevişiyor demişler ya hani
öpüşüyormuşum her gece yakamozlarla, palavra!


Kaç zamandır yasakladım kendime
hem eski güzelliğinde değil Marmara
benim için delirdi diyorlar ya, inanma!


Okuduğun en hazin güfte bu
kalemim değmiyorsa mutlu anlara
sebebi sensin anla!


Ne çok severdin oysa
elâ yeşil rengini
artık yorgun gözlerim kanda!


Yokluğunun hasarını anlatıyorum sana
bilirim acımazsın zerrece ama
kanatları yanmış pervaneyim nârda!


Kurtardıklarım bunlardan ibaret
bir de çerçevesi yanık bir resim
en usta ressam dahi çizemez
anlatmaktan öylesine acizim sorma!


Bir hançerin ucunda şu köhne yüreğim
durup dinlenmeden neden bastırıyorsun
ölmüyorum görmüyor musun? ...zorlama!


Tek kelime kalmadı heybemde sana dair
gerisi vesair vesair
oku!
senden kalmış aşk artığıyım zamanda
bu sana son şiirimdir, ağla!