Bu Şehir Artık Bomboş

Bu şehir öksüz bu şehir sensiz kaldı,
Ne gecenin aydaki şavkı ne de güneşin kızgınlığı,
Ağartmaz, ışıtmaz, saramaz ki;
Yorgun bir savaşcı misali;
Sızlarken kaybettiği kalelere yüreği,
Mutluluktan bir pay arda kalanı;
Sadece acı...

Bu şehir artık bomboş, sokakları harabe,
Denizin buğusu kaybolmuş temmuz özleminde,
Sıla hasreti sarmışken böyle;
Ve isyana kalkan şu yüreğimle,
Yanıyorum şimdi nerdesin diye...
Bu şehir sarhoş, şehveti acı...

Laleler açmış sümbüle inat,
Bu şehrin kaldırımları sırdaşım olmuş,
Gecem sessiz, günüm sessiz,
Son kahehimin dibinde kalan damlacıklar;
Düşer misin sen de sebepsiz...
Yüreğimdeki çığlar misali;
Düştükçe aklıma acı...

Kaç kere gitti ellerin uzaktan söyle;
İçtiğimiz aşk şerbetinden zehre,
Yaşamın en bahtiyar selinde bile,
Kanayan yaramsın yaşadıkça sevgili,
Cananım demekle böyle...
Dinmiyor, dinmeyecek bir acı...