Bu Şehre Aşk Küsmüş Şaziye

Bu şehre aşk küsmüş Şaziye,
Sokaklar çakalların olmuş,
Mertlik çamura düşmüş,
Kimsesizliği salmışlar gecenin içine,
O saf âşıkların hepsi ölmüş.
Şimdiki aşklar bitiyor üç günde,
Bedavadan ayrılık veriyor hayat,
Bir tebessümlük iki sevişe,

Bu şehre aşk küsmüş Şaziye,
Zencefil kokulu yârimin saçlarına,
Tel tel ak düşmüş,
Yıllar çizgiler vurmuş gül yüzüne,
Gözlerindeki umut çoktan sönmüş,
Beni atmış kader gurbet eline,
Sevdanın davası ayrılıkta görülmüş,
Vurulmuş ak bileklerimize kelepçe,

Bu şehre aşk küsmüş Şaziye,
Hangi âşık kavuşunca unutmamış aşkı,
Kim yazmış bu dünyada,
Delikanlılık gibi aşkın romanını,
Tilkiler tutmuş sevda sokağının köşe başını,
Bir gencin hayali sönmüş,
Uçurumun kenarındaki çiçekte,
Susuz kalmış fidanımız kurumuş,
Aşk ise iki cümlelik bir hikâye,

Bu şehre aşk küsmüş Şaziye,
Artık varmıyor elim yazmaya,
Ne yazdıysam beyazın gül kokulu göğsüne,
Onu yaşadım ben gecenin siyahıyla,
Kalemim hafif kaldı şimdiki sevmelere,
Kelamımsa beni yaralayan kurşun,
Kan kaybediyor gün geçtikçe,
Ölüme daha da yaklaşıyor ruhum,
Git kurtul benim yerime,
Bak ben aşksız nefes alamıyorum.
Bu şehre aşk küsmüş Şaziye.