Bu Sensin Artık

Seninle var olan bir senceyi, sencileyin senledin...



Gittikçe çamura batan
Bir kalemin öyküsü bu
Bu da bir merhaba şiiri yani
İsminin her geçtiğinde
Tanıklık etmesi tarihin...

Bu sensin artık
Virgülün yok
Ve diğerleri tarafından beklenmiyor noktan
Kırmızı renklerin yaşanmadan
Geçişi sarı renge
Ha gayrete kulak vermeyen
Olsa dükkan seninden anlamayan
Ve imirin iti bir sevdanın sürtmesi yüreklerde...

Bu sensin artık
Öpülen her dudakta
Uğurlanması binlerce sevdanın
Hüzün kör bir yürek
Çoğul
Dokundun ve kirlendi yalnızlığın
Mutlak bir hazan sabahı doğduğuna inanılan
Mayısa inat
Var mısın sözcüğünün
Üstüne en güzel yakıştığı kadın
Arşivden çıkarılmış bir merhaba gibi
Herkese olmayan sen
Beni de git...

Bu sensin artık
Okul önlüğü mavisi bir deniz
Her sustuğunu şiir eyleyen
Yırtılan bir sayfanın diğer yarısı
Kim bilir
Kendisinden habersiz zorladığı için
Sevgilerini yitirmesi aşıkların
Tahta bir bavulda saklanan yırtık fotoğraflar
Anla artık
Beni de böl...

Yaşadıkça Ankara sokaklarında
Seyrek dökülen gözyaşları
Karşısındakinden hiçbir şey beklemeyen
Belki de sadece karşısındakini bekleyen sen
Beni de yaşa...

Bu sensin artık
İçinden çıkılmayan
Nerede kaldıysa
Oradan başlayan ağlamaya
Aslında sınıfta kalmış
Beş yıldızlı bir yaşammış gibi
Yüklenen sırtına
Yaşadıkça bazılarının sıradanlaştığı
Beni de yaz...

Bu sensin artık
Doğrunun yanlışa değil eğik duruşu
Yanlışın dikliğidir doğruya asiliği diyen sen
İsimsiz bir TR mikserinden çıktığına inanılan
Geçmişi cümle günahı taşıyacak
Bir çuvalı örecek insanların sorumsuzluğu
Çocuğu ile aynı kaderi paylaşacak sen
Haktan yana olmayan haklılığınla
Ağladıkça halklaşan
Beni de yürü...

Mutluluk insanın boyu hizasındadır deyip
Boyunu aşkın bir mutluluğu
Çocuklara bölüştüren sen...

Bu sensin artık
Çıkan kısmın özetinin umurunda olmayan sen
Sen ancak aşkı ölen
Ve hiç değilse
Uğruna öldüğümüz bir aşk var diyen
Direndikçe Kızılderili olmaya
En yakınlarının beyaz adam olduğu
İçtiği kadehlerin sarhoşluğunu arayan
Beni de iç...

Bu sensin artık
Bütün meyhanelerin
Bütün bu şehrin
Ve karanlığın
Bütün çıkmazların
Ve kuytuların
Bütün bir sevdanın
Ve yalnızlığın
Ve ayrılığın
Ve bütün rakıların ürktüğü sen
Hep olmuş gibi değil
Hiç olmadığın gibi
Yakın hissetmen ölümü kendine
Bu sensin artık
Beni de öl...