Bu Şiir Bozar Bekaretini Ölümün

bu şiir
aşkların kül şehrinde
tedirgin ve seyrek
h/iç çekişlerin
buhranlı sözcüklerin
tozuna bular hayatı...


söküp alır yangın gözleri
gasp edilmiş yıldızların ışığını...


içine işler öperken geceyi
küstah hayaller
mimlenir dilinin ucu...


kemik sızısı olur masumiyet
şafağında kurşun gibi düşlerin...
asla hak ettiği güneşi tutmaz işçi ellerin
eritirken zehrini ,
......................yatalak sevişmeler...



ateşten aşkımız
sudan sebeplerimiz yenilir tehditlere
ki;
tragedyası çalınır ruhun...


panik korkular çözer tinini yaşamın
acıyla ağrır göğsün...


iliklerinde sevdanın ilahisi
artık,
ahiretindir vuslat...


teninde tutsak baharların
körleşen sezgisi,
anlatır vahiy gibi felsefesiyle aşkı...



bu şiir bozar bekaretini ölümün
barışı doğayı ve sevdayı
taşır yapraklarında efkarlı bir papatya...


aklın sırlarını zorlar külün esrarı
saklayıp sırrını,
teslim olur bakışlarına...


alacada vurulur gözlerinden
gece,
yokluğun...
yokluğun ağır gelir omuzlarıma...