Bu Şiir de Sana Değil

Değerin yücedir,görünüşüne bakıp aldanmaya meyilli olanlar için,
Ayarın yüksektir,her cama bakıp güzel elmas diyenler için,
Marangoz da anlıyor,bir ağaçtan ne kadar tahta çıkacağından,
Biz insan sarrafı değiliz,kusura kalma çabucak yanıldığımız için.

Kişi kişiyi kendi gibi bilirmiş,benim sana karşı yanılgım ondan,
Kendim gibi bildim ben de seni,inandım en saf halimle sana,
Oynadığın oyun öyle aklımda ki,hafızamı sildirsem de çıkmaz,
Zavallı ben her hikayeye ahmakça kandım,anlatan olunca sen.

İnsan hep böyledir,gerçek yüzünü göstermez çoğu zaman,
Tanımak için geçen sürede ,yüzlere maskeler takılır an be an,
Gecelerin uykusuz geçer bilirim,sıkıntı basar seni de benim gibi,
Beynimde volta atar,empatiler kurarım,yine de hak veremem sana.


Fırtınaya tutulmuş bir yaprağım,savrulurum gönülden gönüle.
Benim gönlüm bir hazinedir,saklar en değerli hakiki sevgileri,
Bir gir içerisine,ismin,cemalin bile yoktur,en kuytu köşesinde,
Sadabadı saltanata layık olanlar yer alır gönlümün her hücresinde.