Bu Şiir Gece Yazıldı

Yalvarmak gibi bir lüksüm yok
hayata ve sana.
Yakarmak var her gece
uykudan önce, arasında ve sonrasında.
Geceye düşmek var
ve de sabaha ulaşmanın adı yok.
Çığlık oluyor sesim yalnızlığımda.

Rüyada yazmak şiirin en hasını
Türkünün en alasını çığırmak var dağlara.
Kavaldan olsun avazım
İsmini haykırmak var.


Geceye anadan üryan soyunmak
Saçları savurmak
Gözleri kısarak bakmak var küstahça takvime
Beklemek var
Umutsuzca

Acımak var
acıtmak var babayiğitliğe sığmayan
Hor görmek
görülmek ve bilumum hakir görmelere
kör olmak var aslında
keşke yapabilsem! dediğim.

Şiir değil destan yazmalıyım ben bu yalnızlığa.
Beklemeler, nakkaş eder insanı sabır ile.
Hattat eder beni.
Şair ! edecek yakında korkarım.

Göl dibinde balık,
çağlayanda akar su eder,
su üstünde çiçek.
Her kuş konmaz çalıya,
bundan dolayı olmaz adları hepsinin çalıkuşu., bilesin.


Baykuşların gece ağladığını bilir de yazarım şiirleri
Anamın ak sütü gibi helaldir ayın ışığı
Ve yıldızlar yağarken bana, burdayım.
Gün doğumu, ay batımı
Şakayık, yakamoz emrime amade beklerken...
?gitti gider kırlangıç? diye,
sen dedin, ben değil.
Kırlangıç göçünün,
fırtınasının suçlusu değilim anla beni.
Kırk ikindi yağmurları benden sorulmaz
Yağar her akşam vakti
Ve çocuklar ve büyükler
ve dedelerle nineler
?ahmak ıslatan? derler onun adına
Ahmaklığım yüzüme vurulduğunda
ala boyanır yanaklarım utançla.

Yalnızlık kulvalarında
tek başına koşmak rekorlara
ne anlamsız.
Ekimlerde gelen ekin,
cumhuriyetsiz geldi bana
özgürlüksüz.
?Altı kızarmış kadayıf ? gibi kan kokar.
Bu sevda yakar, bilesin

Sevdanın bile demokratik olanı yok ki,
açılımı nasıl ola?
Kimliğim nasıl ola dizeler buluşurken?
Nasıl ola beklerken unutmak.
Boşvermek karanlığı, nasıl ola?