Bu Şiir Senin

Kırık dökük iki satır.
Cam çerçeve inmiş aşağıya.
Dudaklarımda çatlak...
Sen demek geliyor içimden,
sen diyorum kesik kesik.
Dilimdeki senle uyanıyorum.
Bir bahar doğuyor çatlak dudaklarıma.
Yeni pencere açıyorum hayata.
Sonra kırıklarını topluyorum satırların "sen" diye diye...
Biliyor musun ne zaman mutsuz olsam seni sayıklıyorum.
Kırmıyorum cam pencere.
Bir saksı koydum penceremin önüne.
İçine de nergisler...
Suluyorum eğilmesin istiyorum başları.
Artık şiir de yazmıyorum bardağın kırığında.
İçine su dolduruyorum öyle yazıyorum satırları.
Ne garip sen demek geliyor içimden.
Haykırıyorum sen işte sen...
Sonra susuyorum hiç olmadığım kadar sakin.
Derken elime bir kalem bir kağıt geçiyor.
Umut dolu dörtlüklere döküyorum satırları
Dörtlükleri bardağıma dolduruyorum.
Öyle bakıyorum hayata.
Umudum diyorum içimden içimden...
Umudu sen diye çağırıyorum inceden inceden...