Bu Şiirin Adını İsterseniz Siz Koyun

Bir hilalin gözleri,ağlıyorken gecede,
Geçip gitmişti zaman,gerisi her hecede,
Ellerini tutmuştum,bulutlar gördü bunu,
Sadece öpmemiştim,sade duru bir suydu...

Seni çok sevdim diye,yeminler etmemiştim;
Yemine hiç gerek yok,doğru sözdür demiştim.
Hayatı paylaşırız,acı ve tatlı günde,
Bazen hüzün duyarız,acı dolu günlerde...

Sarılmanın tadına,bil ki onda varmıştım.
Hayatım kadınına,dünyalar adamıştım.
Bak senelerde geçmiş,ne kadar mutluyuz biz,
Şimdi de bile gençmiş,neşe dolu evimiz...

Çocuklarım en güzel mutluluk kapısıdır.
Kendimize has,özel,sağlamlık yapısıdır.
Komşu çocuklar bile imrenerek bakarlar,
Ne güzel arkadaşlar,benimkilerle onlar...

Daha elim kalkmadı bir kere sevdiğime,
Kimse gelip bakmadı,ev de çıngar var diye,
O da arada yazar, sade bana şiirler,
Yayınlamaktan korkar,ya şaire derseler...

Hiç aldattımı diye,bir kez şüphe etmedim,
Ne yalan söyleyeyim,ben de yanlış gitmedim.
Çok ta eli hafiftir,iyi de yemek yapar,
Mideye giden yolda,koca aferin kapar...

On sekiz, dile kolay,acı tatlı geçen yıl,
Oynarız her gün halay,her zaman aşk, sevgi bul.
Abartmada olmaz hiç melek koysam adını,
Kadir gecesi doğmuş hayatımın kadını...

Bu şiirin adını isterseniz siz koyun,
Sade yemekle değil,sevgiyle biraz doyun.
Takva elbisesini,bu günden iyi giyin,
Bunlar nasıl insanlar,nasıl dostlarmış deyin...

Ömrümüzün sonunda,torunlarda olursa,
Mutluluğun yolunda sağlam ve dik dururuz.
Bu yaşanan yıllarım hepimize gurursa,
Ahrette kavuşuruz;tekrardan buluşuruz...