Bu Son'muş Gibi

Bu gece ....
Güneşin çatılardan düşüşü gibi
Mehtabın sokağı öpüşü gibi
Gecenin esrarlı hayallerini
Ve sanki , bunlar son'muş gibi
Durmadan yazıyordum .

Balıkçıların ağlarına takılıyordu anılar
Vira diyordu karanlığın fısıltısı
Kayarken vurgun yiyordu yıldızlar
Düşlerinde , üçüncü perde açılıyordu esmelerin
Yakamoz yağıyordu serseri kaldırımlarına denizin
Ben'se bu hengâmede
Sonsuzluğu içer gibi ...
Ufuklardan iner gibi ...
Mey'lerde sızar gibi ...
Üstelik , sanki bu son'muş gibi yazıyordum .

Bir tek kıvılcım kalıyordu geriye , güneşin raksından
Sancılı tutkulara kapanıyordu pencereler bir bir
Adımlarım geri geri gidiyordu
Hızla uzaklaşan çocukluğuma .
Küskün bir sardunya'yı kaldırıyordum uykudan
Yalın ayak koşuyordum
Menekşe kokularının arasından
Ve ansızın içimden ...
İstifa eden bulutlar geçiyordu yağmur'dan
Dokunmamı bekliyordu kuytudaki rüzgâr
Ve ben o sırada
Kalemimle ağlar gibi ...
Telâşlardan kaçar gibi ...
Zamanın giysilerini soyar gibi ...
Sanki bu da son'muş gibi ....
Yazıyor .... yazıyordum .

Toprak yağmur kokuyordu
Acılar katmerleniyordu
Dünya ağlıyordu
Ama bu kez ...
Karanlık sisleri siliyordum , titreyen yüreklerden
Sanki , bu son'muş ....
Son'muş gibi !