Bu Zamanlar

Döngeç ihanetlerdi mektupların
Yanmış gözyaşların akıyordu yalnızlığıma
Ve bahtiyardım kalp sancısında
Sarkıyordu ruhum umuda
Ah bir zamanlar...

Yağmurlar bile bir başka havada
Bir başka toprağa akardı
Benden uzaklaştı yeşil, gök maviydi
Ben ama
Ve ruhumun tüm kilitleri paslıydı
Ah bir zamanlar...

Varlığın yokluğa karıştığı coğrafyada
Bakışlarının değdiği yerde yangındım
Büyüyordum şehirlerde, büyüyordum
Ve ağlıyordum şiirlerime
Ah bir zamanlar...

Yeni bir hayat kökünden umudun
Gülüşleri salarak boşluğuna hüznün
Ve unutmak, acıyla kıvranırken ruhum
Unutmak
Ah bu zamanlar...