Buğulu Vecd

Tiksinme benden, ben hep geç doğarım
Sararken ağzımı örtme; ağlarım
Sen de sevdin sonra, saklamadın da
Tebessüm oldum asık suratında

Sen yokuştan ine dur; ben inemem
Boşuna bakma arkana, denemem
Telaşlanma! Ben de menzili sevdim
Başka yol bulur, inşallah gelirim

Benim diyarımda naiftir tufan
Sade eser; coşmadan, bağırmadan
Er olan koyun değil bulut güder
Kurumuş topraklara rahmet serper

O şafaksız topraklara vardım da
Üstelik güneş de vardı sırtımda
Azı hariç sevmediler ışığı
Mehtaba mahkum ettiler aşığı

İnsanlar gördüm denizden sahile
Baktılar gülümseyen milyon yüzle
Güleyim desem gülmüyor hiç gözüm
Ağzımı açsam yok henüz bir sözüm

Zevklerimi yarına erteledim
Korkma! Yarın bir daha ertelerim
Sen yeter ki bir ümitle nazar et
Sonra uzun bir müddet bekle, sabret

O rıhtımsız kıyılara vardım da
Üstelik demir de yoktu yanımda
Berraktı suyum, tuzludur dediler
Vecde geldim, buğuludur dediler