Bugün Anladım

Galiba seni anlamaya başladım.
Bu gün ilk defa düşünmedim seni.
Nerede olduğun önemsizdi,
Kimin yanında olursan ol.
Ne yaptığın önemsizdi,
Beni düşünmediğin de kesin.
Çünkü ben bile düşünmedim seni,
Neyi, kimi düşünürsen düşün.
Nasıl olduğun önemsizdi,
Bana neydi ki sanki,
Senin için olduğum gibi.
Havalar nasıldı oralarda?
Yağmur da yağıyor muydu?
Üşüyor muydun acaba?
Islanmış mıydı güzel saçların?
Bana neydi ki sanki,
Üşüdüysen üşüdün değil mi?
Isınırdın bir şekilde
Ve bulurdun içini ısıtacak bir şey,
Ya da birilerini. Sevgim olmadığı kesin,
Ben olmadığım gibi.
Islandıysa da saçların, ne olmuş yani?
Kuruturdun bir şekilde,
Tarardın saçlarını, tekrardan, güzelce.
Dokunmaya bile kıyamadığım saçların,
Kururdu, kururdu işte.
Gözlerin dalmış mıydı uzaklara?
Kimin için bakıyordular acaba?
Neler geçiyordu aklından o sıra?
Bana neydi değil mi?
Dalıp gittiğin uzaklar,
Bakışlarındaki gizem,
Aklından geçen düşünceler.
Senden bana neydi değil mi?
Çünkü sen, sendin, bense ben,
Yoktu aramızda bir şey zaten,
Biz'i birleştiren, düşündüren.
"Biz" diye bir şey de yoktu
Ama aramız vardı galiba,
Hem de bayağı bir ara vardı aramızda.
Elimi uzatamamıştım bu yüzden sana.
Cesaretsizlikten değil,
İnandırmıştın galiba beni,
Sana ulaşamayacağıma.
İşte bu yüzdendi, anladım
Ve bu gün ilk defa da olsa,
Seni düşündüğüm için değil,
Beni düşünmediğin için,
İlk defa düşünmedim seni.
Duyarsan eğer bu sözlerimi,
Ne olur bari benim için,
İlk defa da olsa, ağlama.