Bugün de Doydum Sensizliğimle

ben yine
ezgisi yitik şiirler yazarım sana
yokluğuna sığdırırım ömrümün satır aralarını
alışırım içimin üşümüşlüğüne, bakakalırım
zaten,
hiç olmaz senden sonralarım...

payıma düşenden fazla acılar taşırım yüreğimde
atarım aramızdan şehirleri geceleri kitapları
mutsuzluğundan öperim sensizliğimi ağlamaklı
umutlarımı,
günahkar yağmurlarda yıkarım
ki zaten
müptelasıyımdır hep iki kişilik yalnızlıkların...

ben yine
sesini yitirmiş bir rüzgar gibi hırçın gülerim
sen konuş
ben yine seni sesinden öperim/

hep,
en sevdiğiyle imtihan olurmuş diye insan
beceremem yokluğuna esmeyi.
varlığında kaybolsam kayıp sayılmaz,
yokluğunda ağlasam ayıp sayılmaz
bilirim.
keşke derim hep
keşke birkaç mısralık şiir olabilseydim de
o öpülesi yüreğine bir dokunabilseydim...

ben yine
bir parça uçurum olurum terkedişine
bildiğim bütün masallardan toplarım gözlerini
çığlıkları soyarım tenimden
tüm yenilgilerimi temize çekerim
bugün de doyarım sensizliğimle elhamdülillah
bir acı daha düşer takvimimden
ve ben
düşlerimden bir gün daha eksilirim/

hangi sesi sustursam içimde sen ölürsün
hiçbir dipnota,
sığmaz acımın hıçkırıkları.
hep,
ayrılıklar yankılanır bakışlarımda
incinirim vesselam
incinirim.