Buhran

Biliyorum diyemem, demem.

Hissediyorum...

Adım adım yaklaşan bir şey bu

Hızla kaçmak isterim, kaçamam

Belki bir an olur; bir ana saklar, zaman

İşte böylesi bir buhranda

Gülüyorum, gülümsüyor ablam

Gülümsüyor bazen abim de

Durmamalısınız bu gülüşlerde

Boşluk bırakmadan iyimserliğe

Biliyorum diyemem, diyemezler de

Hissediyorum, korkuyorum

Korkularımız...

Zamanını kestiremediğimiz  asla

Asla istemeyeceğimizi bildiğimiz bir suskuyla

Gülümsüyorduk akşamdan geceye

Bitmesin dediğimiz bir geceden

Sürekli sarıyoruz geçmişe, önümüzde daha demin

Demindi daha demindi işte diyeceğimiz

Korkumun pamuk elleri,

Ütülü gömleğim, sakız beyazı nevresimleri

Uğurlar her sabah; atkım, şalım olur dua dilleri

Yeter mi? yetmez, sıhhatli adımlarımda gözleri

Korkumun dizleri kalır yüksek merdivende

Yetmez pencereden taşar merhameti

Gülümser boncuk yeşil mübarek gözleri

Ne saklı bir ıstırap var bu gülüşlerde

İnce ince kesilen bir yanı var, bu gülüşlerin

Bir dönüşe saklanmak üzere biriktirilen

Bir hüzne sarılmak, ansızın hatırlanmak üzere

İnce ince kesilen bir yanı var, bu gecelerin

Korkuyorum, farkındayım ana yarısı ablamın

Korkuyorum, en çokta abim korkar

Kırk yaşım kadar oyalanırım,

kırk yaşım duvardır önümde

Yıkılır mı? Yıkılırsa ağlar mıyım?

Bekar ağlarsam yine çocuk kalır mıyım

Ben ağlarım, ablamda ağlar en çok abim ağlar

Korkumun pamuk elleri bizi nasıl salar

S(y)N