Bulanık Mavi

iyice harflenmiş yüksüzlüğün yolculuğuna
yalnayak an ’la girmek

Ve
rüzgarın bulutuyla silinmiş yaşlara diz çökmek...



dokunsam
sessizliğin sözcük kanatlarına
gönlümün urbasında aynalı bir baş bağırır
çılgınca ağaçlar kımıldanırken gözlerime..
hiçbir şey söylememde
derinlerde ay ’ın şavkı
karanlığın durğunluğuna çarptığında
Ki,
bir düş kurulur
uçurum soluk soluğa dolaşır
koşarım
kavrulur içimin evinde yeryüzü



Ölmek mi
yalnızlığın uğultu sebebinde uykusu kaçmış çiçek
ahh
sarılabilsek zaman aralığında yeniden doğumlara
başka bir denizde

kır düşen odaların çorak topraklarında seğiren yüzüm
gizlice bir şiirin taranmış saçlarında dudaklar bulanık mavi
nehirleri tutar
bazı hüzünleri


ne kadarsa gök satırlarda
o kadar kuşlar kalkar

suyun beni çektiği yerde
yarım bir balkonum

...