Bülbül İle Gül

Sevgiliye sitem ola deyi döktüm parelerimi
Aşıklar ibret alsın deyi açtım yarelerimi
Söz kelam olmadan yürek döksün yaşını
Şeytan oyununu yapmış aşık hazırlasın taşını

Evvel zaman öncesi açmıştı kapılarını aşk bahçesi
Şaraptı dökülen kadehe yürekte yankılanan aşkın sesi
Gül pembeydi yanaklarından bülbül ötmeye hazır
Dökülse gülden bir yaprak bülbül can vermeye nazır

Aşıklar mekan bulmuştu düş ülkesinin aşk katında
Aşkı ikrar ediyorlardı kayan yıldızların altında
Gül uçmaya hevesliydi kanatlarında bülbülün
Bülbül kanlar içinde dikenlerinde gülün

Aşkımıza deyip içtiler şarabı aynı kadehten
Mest oldular sarhoş gecelerde zevkten
Bülbül güle gül bülbüle meftun
Şayet imkan varsa zamanı durdurun

Na çare akar çılgın ırmaklar gibi zaman
Gülün ömrü dolmakta bülbülün hali pek yaman
Zavallı bülbül boşa bekler kuru gül dalında
Dükenlerin zulmüne uğramış yüreği gülün mihrabında

Bülbül ölmeye gül solmaya yeminli
Şeytan pusuda bürünmüştü gülün şimalini
Bülbül ahu-zar eylese de erişmez gülden bir yanıt
Bülbülde isyana sebeb gülde kalmamıştı aşka kanıt

Bülbül ateşte köz iken gülde eser yok kahırdan
Küle döndü bülbül haber yok gülün malumundan
Yarab! Bu ne aşktır ki bülbülü tüketti
Bülbül her nefes alışında gülü zikretti

Boşadır bu bekleyiz zira o gül birdaha gelmez
Açsa aynı filizden o güle benzemekten öteye gitmez
Ki gelse de artık gül bülbüle çare olamaz
Bülbül mecnun olmuş gülü görse de tanımaz

Sevgiliye sitem ola deyi döktüm parelerimi
Aşıklar ibret alsın deyi açtım yarelerimi
Söz kelama erişti parçala yüreğini ey bülbül
Bir zerre aşk ile parelendin artık iflahına yetişmez gül...