Bulma Yalnızlığımı Benim
Bu şiir, 08.10.2023 tarihinde
günün şiiri seçilmiştir.
Gökyüzü karanlığa soyunduğunda
Oturup bekar bir gecede seni düşündümRüzgarın uzun çarpmasıyla savruldu yoksul bedenim
Kentin ağzında didinip durduğun
Kara ve soğuk sözlerini yordum
Kaç güneşlerim çalındı cinnet gözlerimden
Kumlarla oynayan çocukluğumun elinde ölümü gördüm
Düşlerimin yüzü onarılmaz uçurum
Çığlık çığlığa girince gecelerime
Dondu saksıda mavi çiçeklerim
Gögsümde bütün adreslerim baharsız
Kendimi sızıya kazandım
Kaç kez saçlarımı dağıttı ayaz
Bu yalnızlık denen çoğullukta
Ayak izlerimi bırakıp sakın ağlama yüreğim
Sularına çekme yürüyen kıyılarımı
Boğulan bir deniz olur aklım
ölürüm...
Damarlarımda sessizliğin parmak uçları
Hiç şiirler yazılmadı ben bildiğim yaralara
İkibüklüm izlerin boynuna doladım karanlığı
Duyuyor musun
Kaldırımlara usul usul güvercinler konuyor
Sürüyorum yüzümü kök salacak
Tek bir ağaca...
Bugün
Acılarımın aynalarını kırdım
Tenime sığmayan gülüşleri terk ettim
Burada bitti hayat yeni bir kimliğe
Dolanma etrafımda ayışığı
Bulma yalnızlığımı benim
Sadece sana öldüm
Gidiyorum şimdi
Gökyüzü aydınlığına soyunuyor
Toprak altına düştükçe eski tarihler
Günahsız günlere kendimi büyütüyorum
Hep güzel yazan kaleminize teşekkür ve tebriklerimle Tülay hanım Sevgiler
Akıcı ve duru bir şiir
Kutlarım Tülay hanım.