Bulut Olsam

Yine yağmur bastı gecenin karanlığını,
Işıklar söndü birer birer pencerelerde,
Herkes daldı uykuya,mutlu rüyalara,
Yine ben kaldım kendimle başbaşa...

Tenha,ıslak sokakları aydınlatmaya çalışan
Ve soğuktan titreyen sokak lambaları;
Vurdukça gözlerime,dalıyorum çok uzaklara.
Yağmur öylesine hırslı yağıyor ki;
Uğrunda döktüğüm gözyaşlarına bağırıyor,
Sanki isyan eder gibi düşüyor yere.
Ve düşen her damlada;bir sitem,
Bir ah ve bir nasihat gizli sanki.
Konuşuyordu gökler derin bir sesle:
"Ben ağlıyorum,sen bari ağlama"diyordu.

Kim bilir;o kasvetli,kederli ve
Dertli bulutların gözyaşıydı.
Belki de;
Ben gibi yürek ağrısı çeken bir bulutun,
Üzüntüsü,acısı ve haykırışı...
Ard arda düşen milyonlarca damla.

Bu gece bir dost buldum kendime,
Kara bir bulutla ağladık saatlerce,
Uzun uzun konuştum onunla,
Ben seni anlattım,o ise sustu sadece.
Bu sırada gözyaşları azalıyor
Veda ediyordu ve giderken
Şunları fısıldıyordu kulağıma:
"Ben ağladıkça gözyaşım artıyor"
"Sen ağladıkça yürek sızın"diyordu.
Ve geldiği karanlığa karışıp uzaklaştı.

Epey içini dökmüştü bana,
Öyle ki;kaldırımlar bile
Su altında kalmıştı gözyaşlarıyla.
Ve işte yine ben yalnız,hayalinle başbaşa,
Elimde gülen bir resminle,
Ve hüzünlü bir şarkıyla radyoda.
Yine ben harap,yine ben yıkık,
Duygularım darmadağınık...

Keşke bir bulut da ben olsam;
Gittiğim her yere,içimdeki senle yağsam.
Sonsuz sevdamı savursam topraklara,
Çiçekler seninle açsa,
Ağaçlar seninle yeşerse.
Keşke ben de bir bulut olsam;
Hep seninle dolaşsam.
Hiç olmazsa sevdiğim,
Saçlarına gözyaşlarımla dokunsam.
Bilirim;yağmurda yürümeyi seversin.
Keşke bir bulut olup;"yalnız sana ağlasam"
Yalnız sana yağsam,sana dokunsam !...