Bulutlar

Hitler vahşetinden sonra
Tüm çocuklar göge sığındı,
Kimse görmedi onları,kördüler
Oturdular beyaz damlı evlerine
Okudular tüm masalları.

Bay kurşun,Filistinde
Takılıp gitti rüzgarın izine,
Gece çıkardı gömleğini
Tabii sorgusuz bizlerinde,
Gözlerini bağladı ağaçların
Yapraklar ve ölenler düştü yere.

Damla damla aktı kan
Selamlayarak mezepotamya çocuklarını
Tırnak içinde ortadoğu halklarını.
Toprak birşey anlamadan
Üzerine basan kırmızı ayakkabının
Kime ait olduğunu sordu
Yerde binlerce bagcıktan damar, ince ine.

Doga;
İdam hükmünü giydirdi geceye
AY beceremedi çekmesini iskembeyi,
Toprak soluksuz kalmış korkaktı,
Yaşayacağını sandı bir süreliğine
İpini çekecek kimsecikler yoktu.

Ölüm kibarca actı kucağını
Çok geçmeden doğdu güneş
Geceyi oracıkta gebertti!
Gülümsedi,spartaküs,nietzsche,brecht
Ve birde Nazım...

Bulutlar taşıyarak ölü çocukları
Açtı cehennem kapısını
Bekleyenleri vardı gecenin.
İşte mussolini,hitler,pinochet,ispanyol diktalar
Onlar gelen dostlarına sarıldılar
Gece gizlemeye çalıştı utancı...

Kapandı tüm kapıları cehennemin
Gök kubbe erkeklerin sesiyle yırtıldı,
Kadınlarımız koşup sarıldı çocuklarına..

Ve birdaha hiç kıyamadılar
Beyaz renkli bulutlara..